Ercan Koçlar

DÃœNDEN BU GÃœNE YAPTIKLARIMIN HÄ°KAYESÄ°

Çalışmalarım çocukken başladı kolonyalı kağıtları yakmak, ilaçları birbirine katmak gibi değişik deneylerim vardı. Lise 1 . sınıfa geldim. Kimya kitabında elektroliz ile suyun hidrojen ve oksijene ayrıldığı ve hidrojenin yandığını yazıyordu, o zamanlarda aklım almıyordu sudan nasıl yanan bir şeyin çıkacağını, başladım bir çok elektroliz denemesine fakat bir türlü başarılı olamıyordum nihayetinde başarılı oldum ve hidrojen üretmeyi başardım. Bu iş hoşuma gitmişti artık tüm elementleri üretmek istiyordum bu yüzden gözümü sofra tuzuna “sodyum klorüre” diktim. Klor zehirli olduğu için ilgimi çekti, çalışmalara başladım bir çok deneme yaptım, deneme üzerine deneme klor çok aktifti ve hiç bir elektrot buna dayanamıyordu bir gün pilin içindeki kömür çubuk aklıma geldi, denedim ve başarılı oldum. Fakat daha birçok sorun vardı ama onları da uzun denemelerden sonra hallettim.Nihayet klor ürettim bu iş için aynı anda sodyum hidroksit/klor/hidrojen üreten ve bunları depolayan bir makine yaptım. Deli gibi klor üretiyor bununla evdeki böcekleri , odamda pis kokan hemstırın yuvasını dezenfekte ediyordum.Bir gün olan oldu makine çok fazla şekilde klor ile doluyken borusu çıktı ve oda klor gazı ile doldu .Klor gazı 1. dünya savaşında kullanılan çok zehirli bir kimyasal silah gazıydı kendimi dışarı attım üzerimdeki mavi şort klorun beyazlatıcı etkisi ile bembeyaz oldu.Zorlana nefes alarak dışarı çıktım.Bir süre bu olaydan sonra elektroliz araştırmasına ara verdim bir akrabamda kaldım geldiğimde odam halen klor kokuyordu ve her yer klorun etkisi ile yanmış ve beyazlamıştı.Bir daha ki seneye daha büyük ve güvenli makine tasarladım fakat önümüzdeki sene daha başka bir alana girdim. Patlayıcı, patlayıcılara hep ilgi duymuşumdur dershaneye giderken internet sayesinde her bilgiye ulaştım bir çok şey yaptım fakat bunlar çok ufak ve zararsız karışımlar ile sınırlı kaldı benim asıl istediğim uçan bir araç, bir roket yapmaktı.

Bu amaç ile bir çok denemeler yaptım araştırdım. Nihayetinde tam 1 yıllık çalışma ve denemenin ardından şeker yakıt denen yakıtı yaptım fakat şimdi motor yapmam gerekliydi bunun içinde kil bulmam lazımdı. Her yeri aradım taradım fakat kil yoktu bulabildiğim sadece çömlekçi hamuruydu. Bir gün elime internette bulduğum bir yazı geçti Türkçeye cevirlince adamın kil yerine kedi pisliği kullandığı yazıyordu buna çok şaşırdım sonradan anladım ki adam kedi pisliği değil kedilerin pisledikleri kedi kumu kullanıyormuş. Bir hayvan satıcısına gittim ve kedi kumunun %100 kilden yapıldığını gördüm ve hemen aldım. Bunu takip eden günlerde birçok ufak motor yaptım bunlara çıtalar bağlayıp geniş borulardan attım. Bunların yaklaşık menzili 90 derece açı ile 60 m idi. Artık gerçek anlamda bir roket yapmamın zamanı gelmişti. Hemen başladım çalışmaya, bir şeyler yaptım motoru taktım ve ateşledim anında roket takla atarak yanımdan fırladı çok şaşırdım, bir daha yaptım,bir daha,bir daha ve hep aynı sonuç . Bunun üzerine yine kendimi bilgisayar ortamındaki bilgilere verdim bu konuyu araştırdım ve bunun bir denge ve basınç merkezi uyuşmazlığı olduğunu anladım.İlerleyen günlerde winrock programını buldum bu program adeta benim için bir milattı. Bu program ile dengeyi sağlıyordum.En sonunda bir deneme yaptım ve roketim ilk kez düz gitti. Artık bende bir amatör roketçiydim.

Bunu izleyen zamanlarda daha büyük bir motor yaptım daha büyük bir model ve 300 m ye varan irtifaya ulaştı.Artık o günden sonra nerdeyse sayısız motor testi,roket denemesi yaptım.Çalışmalarım halen sürmektedir.

http://www.ercankoclar.com/ben-kimim/

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DÃœNDEN BU GÃœNE YAPTIKLARIMIN HÄ°KAYESÄ°

Çalışmalarım uşaqkən başladı odikolonlu kağızları yandırmaq, dərmanları bir-birinə qatmaq kimi dəyişik dənəylərim var idi. Lise 1 . sinifə gəldim. Kimya kitabında elektroliz ilə suyun hidrogen və oksigenə ayrıldığı və hidrogenin yandığını yazırdı, o zamanlarda ağlım almırdı sudan necə yanan bir şeyin çıxacağını, başladım bir çox elektroliz dənəməsinə ancaq heç cür başarılı ola bilmirdim nəhayətində başarılı oldum və hidrogen ürətməyi başardım. Bu iş xoşuma gəlmişdi artıq bütüm elementləri ürətmək istiyirdim bu üzdən gözümü süfrə duzuna “sodyum xlorura” tikdim. Xlor zəhirli olduğu üçün ilgimi çəkdi, çalışmalara başladım bir çox dənəmə etdim, dənəmə üzərinə dənəmə xlor çox aktiv idi və heç bir elektrod buna dayana bilmirdi bir gün pilin içindəki kömür çubuq ağlıma gəldi, dənədim və başarılı oldum. Ancaq daha bir çox sorun var idi amma onları da uzun dənəmələrdən sonra hall etdim.Nəhayət xlor ürətdim bu iş üçün eyni anda sodyum hidroksid/xlor/hidrogen ürətən və bunları depolayan bir maşınka düzəltdim. Dəli kimi xlor ürətir bununla evdəki böcəkləri , otağımda pis qoxan hemstirin yuvasını dezinfeksiya edirdim.Bir gün olan oldu maşınka çox az şəkildə xlor ilə doluykən borusu çıxdı və otaq xlor qazı ilə doldu. Xlor qazı 1. dünya savaşında qullanılan çox zəhərli bir kimyasal silah qazıydı özümü çölə atdım üzərimdəki mavi köynək xlorun bəyazladıcı etkisi ilə ağappaq oldu. Zorla nəfəs alaraq çölə çıxdım.Bir sürə bu olaydan sonra elektroliz araşdırmasına ara verdim bir qohumumgildə qaldım gəldiyimdə otağım hələ də xlor qoxurdu və hər yer xlorun etkisi ilə yanmış və ağarmıştı. Bir sonrakı ilə daha büyük və güvənli maşınka tasarladım ancaq önümüzdəki ilə daha başqa bir sahəyə girdim. Partlayıcı, partlayıcılara həmişə maraq duymuşam məktəbə gedərkən internet sayəsində hər bilgiyə ulaşdım bir çox şey etdim ancaq bunlar çox kiçik və zararsız qarışımlar ilə məhdud qaldı mənim əsil istədiyim uçan bir arac, bir roket düzəltmək idi. Bu amac ilə bir çox dənəmələr etdim araşdtırdım. Nəhayət tam 1 illik çalışma və dənəmənin ardından şəkər alışqan deyilən alışqanı etdim ancaq indi motor düzəltməyim gərəkliydi bunun üçün də kil tapmağım lazım idi. Hər yeri axtardım ancaq kil yox idi tapa bildiyim sadəcə çömlekçi xəmiri idi. Bir gün əlimə internətdə tapdığım bir yazı keçdi Türkçəyə çevirilincə adamın kil yerinə pişik nəcisi qullandığı yazırdi bu məno çaşbaş qoydu sonradan anladım ki adam pişik nəcisi deyil pişiklərin ayaqyoluna getdiyi pişik qumu qullanırmış. Bir heyvan satıcısına getdim və pişik qumunun %100 kilden düzəldiyini gördüm və dərhal aldım. Bunu takib edən günlərdə bir çox kiçik motor düzəltdim bunlara çıtalar bağlayıb geniş borulardan atdım.

Bunların təxmini mənzili 90 dərəcə bucaq ilə 60 m idi. Artıq gerçək anlamda bir roket düzəltməyimin vaxtı gəlmişdi. Dərhal başladım işləməyə, bir şeylər etdim motoru taxdım və yandırdım anında roket yanımdan uçdu çox çaşdım, bir daha etdim,bir daha,bir daha və hamısı eyni sonuc . Bunun üzərinə yenə özümü bilgisayar ortamındakı bilgilərə verdim bu mövzunu araşdırdım və bunun bir dəngə və basınc mərkəzi uyuşmazlığı olduğunu anladım. İrəliləuən günlərdə winrock programını tapdım bu program adəta mənim üçün bir milad idi. Bu program ilə dəngəni sağlıyırdım. Ən sonda bir dənəmə etdim və roketim ilk dəfə düz getdi. Artıq mən də bir həvəskar roketçi idim. Bunu izləyən zamanlarda daha böyük bir motor düzəltdim daha böyük bir model və 300 m-ə yaxın yüksəkliyə çatdı. Artıq o gündən sonra hardasa sayısız motor testi, roket dənəməsi etdim.Çalışmalarım hələ də sürməkdədir.

http://www.ercankoclar.com/az/2000/06/ercan-koclar-yazar/

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Story of What I did from Yesterday to Today

My Works began when I was a child. I experimented different things such as burning colonial papers, mixing medicines, etc. When I came to the first year of my high school education I saw on my chemistry book that the water is separated into hydrogen and oxygen by electrolysis and hydrogen burns. At that time I did not believe how something could burn out of water. I started a lot of electrolysis experiment, but somehow I couldn’t be successful. I was able to produce hydrogen in the end, and I liked that. I wanted to produce all elements. The next goal was salt, “sodium chloride”. I was interested chlorine because it was toxic. I started working on it and I did a lot of test. Chlorine was very active so electrodes could not stand it. One day charcoal sticks in the battery came into my mind. I tried and succeeded. But there were many more problems, and I also took care of them after a long trial. I finally produced chlorine! I developed a machine which could produce sodium hydroxide, chlorine and hydrogen at the same time and store them. I produced chlorine continually and disinfected household insects and the hamster’s nest in my room. One day there was a very bad thing. The machine was filled with too much chlorine; its pipe out and the room was filled with chlorine gas. Chlorine gas used in World War 1 was a very poisonous chemical weapons gas. I went out of home immediately. My blue short was extremely white because of the whitining effect of chlorine. I was having trouble with breathing. After this incident, I took a break to study electrolysis. I stayed in my relatives during this period. When I arrived home my room was still smelled of chlorine. Everything in my room was White and burnt by the effect of chlorine. The next year, I designed larger and safer machine, but next year I went to another area – explosive. I’ve always been interested in explosives. I got all information through the internet. I did a lot of things, but they were limited to very small and harmless mixes. In fact I wanted to make a flying car, to make a rocket. I did a lot of experiments with this aim. After a full one-year of studies and experiments I did, finally I made fuel called glucose fuel. But now it was necessary to do an engine and I had to find clay for this. I looked everywhere, but there was no clay. I was only find potter pulp. One day, I read an article on the internet. It said that a man used cat droppings instead of clay. I was shocked! I realized later that the man was using the cat litter, not cat droppings. I went to a petshop and saw that the cat litter made from 100% clay and bought it immediately. In the following days, I made many small engines. I threw them in the large pipe connecting strips. Their range was about 60 to 90 degrees. Now it was time to make a rocket in real terms. I immediately began to work on it. I did something, put the engine and I fired. The rocket threw by me by somersault and I was surprised. I did one more, one more, one more, and always the same result! Whereupon I began to make research on the internet again and I understood that it was a balance and center of pressure dispute. In the following days, I found the program – WinLock. This program was an enlightenment. This program would provide the balance. I did a test at the end and rocket went straight for the first time. Now I was an amateur rocket maker.

In the following times I made a bigger engine, a larger model. And it reached up to 300 m. After that day, I did countless engine and rocket test. I have been working on this issue yet.

http://www.ercankoclar.com/en/who-am-i/


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ИСТОРИЯ О МОИХ ДОСТИЖЕНИЯХ ДО НАСТОЯЩЕГО ВРЕМЕНИ
Мои первые опыты начались еще в детстве, с поджигания бумаги с одеколоном и смешивания различных лекарств. Перешел в лицей,1-й год обучения. В учебнике по химии было написано, что вода с помощью гидролиза разделяется на водород и кислород, и водород возгорается. В то время я не понимал, каким образом из воды может образоваться нечто, способное к возгоранию. Начал осуществлять опыты с гидролизом, но безуспешно, в конечном итоге, у меня получилось произвести водород. Мне это понравилось и я захотел производить все элементы, поэтому я обратил внимание на столовую соль “хлористый натрий”. Хлор привлек мое внимание тем, что это ядовитое вещество, я осуществил множество опытов, хлор очень активный элемент и никакие электроды не выдерживали. Однажды, мне пришло в голову использовать угольный стрежень из батарейки, опыт удался. Однако было много проблем, которые я смог решить только в результате длительных опытов. В итоге, я произвел хлор, и одновременно, для производства его, я сделал машину, производящую и накапливающую гидроксид натрия / хлор / водород. Производя в большом количестве хлор, я дезинфицировал всех насекомых в доме и плохо пахнущую клетку хомячка. Однажды произошел такой случай: у машины, переполненой произведенным хлором, оторвался шланг и комната заполнилась газом хлора. Хлор – газ, который использовался во времена Первой Мировой Войны в качестве очень ядовитого химического оружия. С трудом дыша, я выбежал наружу, моя голубая рубашка под действием хлора стала белой. После этого случая, я некотрое время не производил опыты с электролизом и временно жил у родственника. Когда я вернулся домой, моя комната все еще пахла хлором, и все вокруг, под его действием сгорело и побелело. В следующем году я сконструировал машину большую по размерам и более надежную, но уже через год начал деятельность в совершенно другой сфере. Взрывчатые вещества всегда привлекали мое внимание, занимаясь на курсах, благодаря Интернету, я получил исчерпывающую информацию, провел много опытов, но все они были ограничены безвредными и в малых количествах смесями. Я же хотел создать летающий аппарат, ракету.
С этой целью я провел множество опытов и исследований. В результате моей работы и проведенных опытов, занявших целый год, я произвел так называемое “сахарное топливо”, и мне предстояло сконструировать двигатель, для которого необходимо было найти глину. Я искал везде, но смог найти только гончарную глину. Однажды я нашел в Интернете статью, перевел ее на турецкий язык, и очень удивился, прочитав, что один человек вместо глины использует екскременты кошек. Потом понял, что этот человек использует не екскременты кошек, а песок, который используется в качестве наполнителя для кошачьих туалетов. Я пошел в зоомагазин и купил кошачий песок, который, оказывается, изготовлен 100% из глины. В последующие дни, я сделал много небольших моторов, которые соединил между собой и вывел в одну широкую трубу. Их диапазон составил приблизительно 90 градусов и 60 м. Уже пришло время сделать настоящую ракету. Я немедленно взялся за работу, подсоединил мотор, зажег и к моему удивлению, ракета, перевернувшись подскочила. Я проделал опыт еще раз, и еще раз, и еще раз и все один и тот же результат. Я исследовал данные по этому вопросу в Интернете и понял, что проблема в несоответствии между стабильностью и центром давления.
Потом я нашел программу winrock, которая стала для меня переломным моментом. С помощью этой программы я смог обеспечить устойчивость. В конечном итоге, я провел опыт и моя ракета в первый раз взлетела прямо. Итак, я стал любителем –ракетостроителем.
В дальнейшем я построил еще большую по размерам модель двигателя, которая поднялась в воздух на высоту 300 метров. После этого, я осуществил еще бесчетное количество тестов двигателя и проб запуска ракет. Мои работы над этим продолжаются.

http://www.ercankoclar.com/ru/2000/06/ерджан-кочлар-писатель/

facebook
twitter
Google
Yahoo!

www.ercankoclar.com/2017/04/neden-facebook-kullanmamaliyim/
www.ercankoclar.com/2017/04/neden-facebook-kullanmamaliyim/
www.ercankoclar.com/2017/04/neden-facebook-kullanmamaliyim/
www.ercankoclar.com/2017/04/neden-facebook-kullanmamaliyim/

C , Rocket Design , Electronic , Chemistry,

English ,Turkish